இருத்தலியம் (அ) சுயபீத்தல்கள்

வாங்கப்பு...

வருசம் ஒருக்கா தீவாளிக்கு எங்கூட்டுல இட்லிக்கு போட்டிருக்கோம்கற மாதிரி நீயும் வருசத்துக்கு ஒருக்கா ஒரே ஒரு ”உள்ளேன் அய்யா”பதிவெழுதறயே... உனக்கு வெக்கமா இல்லே இளவஞ்சின்னு தானே கேக்கறீங்க? எழுதுனா என்னங்க.. பதிவுகளைப் படிச்சா என்னங்க.. வலைப்பதிவரு பதிவரு தான். பதிவுலகமும் ஒன்னும் மாறிடலை. அப்படியே தானே இருக்கு! என்னதான் இருந்தாலும் பதிவு போடலாம்னு தோணினா எழுத மேட்டரு வேணாமா? அதான் நானே என்னை மேட்டராகி வழக்கம்போல... கொசுவத்தி.... ஹிஹி...

*****

போனவருசம் புத்தக கண்காட்சிக்குப் போய் 6 மணிநேரம் சுத்திசுத்தி வந்தேன். பெரியார் ஒரு பார்வைல இருந்து சாருவோட 10 புத்தகக்கட்டைத் தொட்டு சூனியம் வைச்சுக்காம ஜாக்கிரதைய தள்ளி நடந்து, நம்ப அய்யனார் புஸ்தகம் அட்டையை நின்னு ரசிச்சது வரைக்கும் செஞ்சு ஏறக்குறைய எல்லா பதிப்பகத்துலையும் பெரண்டு வந்தேன். துளசியக்கா பூனைக்குட்டி புத்தகத்தைக்கூட அங்கனயே நின்னு கால்வாசி படிச்சேன். கடைசியா என்ன வாங்குனேன்னா கேக்கறீங்க? வெளில கேண்டீன்ல சூடா மசால்தோசையும் காப்பியும்!

ஆனா ஏன் ஒரு புத்தகம்கூட வாங்கத் தோணலைன்னு பயங்கற ஃபீலிங்கப் போச்சுங்க. புத்தகம் வாங்க காசில்லாம இல்லைங்க! ஆனா எதை எடுத்தாலும் ஏனோ வாங்கி உடனே படிச்சாகனுங்கற பரபரப்பு வரவே இல்லை :( எங்க என்னோட புக்கு படிக்கற ஆசைக அப்படியே தேஞ்சு ஓஞ்ச்சுருச்சோன்னு பயங்கர வருத்தத்துல தோசை தின்ன வெரலை நக்கிக்கிட்டே யோசிச்சதுல அந்தக்கால என் வாசிப்பனுபவங்கள் எல்லாம் வரிசையா மண்டைக்குள்ள மார்ச்பார்ஸ்ட்! முத்து காமிக்ஸ் பின் பிரிக்காம அப்படியே 10 தடவை மோந்துபார்த்து ஏகாந்தமடைந்தது, பரிச்சைக்கு முந்தினநாள் பாடபுத்தகம் மாதிரி காக்கி அட்டைபோட்டு ”மனைவியைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்” படிச்சு கப்பு வாங்குனது, எங்கப்பாரு வாங்கி வைச்ச பழைய புத்தங்களையெல்லாம் எடுத்து அவரு எங்கெங்க அடிக்கோடு போட்டு அவரு கருத்தை வெளம்பி வைச்சிருக்காருன்னு  படிச்சு ரசிச்சதுன்னு யோசிச்சுக்கிட்டு நின்னதுல மண்டைல சடார்னு ஒரு பொறி!

நான் ஆறாப்பு படிக்கையில திருப்பூர்ல இருந்து ஈரோடு மாறுனப்ப லவட்டிக்கிட்டு வந்த கவருமெண்டு லைப்ரரி புக்கை ஆறுமாசம் கழிச்சு புத்திவந்து உள்ளார 10 ரூவா வைச்சு ஒரு மாப்பு கடிதமெழுதி திரும்ப லைப்ரரிக்கே அனுப்பிவைச்சேன். அந்த லைப்ரரிக்காரரு ஃபைன் கூட பிடிக்காம என் நேர்மைய பாராட்டி ரூவாய மணியார்டர் செஞ்ச அந்த அரிய நிகழ்வு!  உடனே ஒரு போட்டோ அட்ரஸ் ஃப்ரூப்போட 60 ரூவா கொடுத்து கன்னிமரால மெம்பரு ஆகிட்டேன்! 15 நாளைக்கு 3 புத்தகம்னு ஆறு மாசமா படிப்பு நல்லாத்தான் ஓடுது. வாசிப்பனுபம் ஒரு சுகம். அதுவும் தேடி வாங்கறதை விட தேடறப்பப்ப எதிர்பாராம கிடைக்கறதை படிக்கறது இரட்டிப்பு சுகம்! ஆமாங்க... இப்பத்திக்கி 16 வருசம் கழிச்சு மீண்டும் ஒருமுறை முற்றிலும் வேறொரு மனநிலையில் கும்பகோணத்து புழுதி பறக்கும் தெருக்களில் ( இந்தமுறை காமத்தை புரிந்துகொள்ள... ) பாபுவுடன் அலைந்து கொண்டிருக்கிறேன்  :)

*****

என்பீல்ட் புல்லட்டு பத்தின கொசுவத்தி பதிவை மறந்திருக்க மாட்டீங்கன்னு நினைக்கறேன். அதுல புதுசா ஒரு புல்லட்டு வாங்கி புளங்காகிதம் அடையனும்னு ஆசைப்பட்டிருப்பேன். ஆனா என்னதான் புதுசு வாங்குனாலும் அது எங்கப்பாரு பைக்கு மாதிரி வருமான்னு ஒரே யோசனை. இதுக்கு பேசாம எங்கப்பாரு புல்லட்டையே புதுசா மாத்திட்டா?! இது ”பேசாம அவளையே நீங்க பொண்டாட்டி ஆக்கிக்கிட்டா?!” அப்படின்னு வடிவேலுகிட்ட கேட்டமாதிரியே இருக்கா? ஆனா அதான் நடந்தது. 34 வருசமா உழைச்ச வண்டியை ச்சும்மா ஜம்முன்னு புத்தம்புதுசா மாத்திக்கொடுத்த கோயமுத்தூரு மெக்கானிக் பாபுவுக்கு ( 98947 69155 ) நன்றி! இன்னமும் தமிழ்நாட்டுல ஆட்டோமொபைல் ஸ்பெஷலிஸ்டுகன்னா அது எங்கூருகாரருவகதான்! :)

இப்பத்திக்கு வறுத்தெடுக்கற சென்னை வெயிலெல்லாம் எனக்கு ஒரு மேட்டரே இல்லை! ச்சும்மா ராக்கெட்டாட்டம் ஈசியார் ரோட்டுல காத்தைக் கிழிச்சுக்கிட்டு ஆபீசு போய்வர்றதுல இருக்கற கெத்து...அடடா... இதுபோக இப்பவும் எங்கப்பாரு எங்கூடத்தான் அப்படீங்கறது மெயின் மேட்டரு! :)

*****

கொஞ்ச நாளைக்கு முன்ன எங்காபிசுல ஃபேசன் பெரேடு நடத்துனாய்ங்க. என்ற அழகுக்கும் நளினத்தும் கெம்பீரத்துக்கும் இதெல்லாம் தேவையான்னு நீங்க கேக்கலாம். இதெல்லாம் பார்த்தா அப்பறம் சரித்தரத்துல இடம் பெற்றது எப்படி? எதையுமே சீரியசாச் செய்ய தண்டி இல்லைன்னா அதை அப்படியே காமெடியா மாத்தி கல்லா கட்டுறதுங்கறது எனக்கு பாலபாடம்! பயபுள்ளைங்க எல்லாம் ச்சும்மா உடையா உடுத்தி நடையா நடந்து பழக எங்காப்பீசு பெருசுங்க மட்டும் Recession-2010ன்னு தீம் வைச்சுக்கிட்டு களமிறங்கிட்டோம். ஆளாளுக்கு காமெடி ஃபீசாகி அட்டகாசம் செய்ய நான் என் ”ஹேர்ஸ்டைலு”க்கு தோதாக சிவாஜி த பாஸ் வேலை போய் மொபைல் பெட்டிக்கடை நடத்தறதை எடுத்துக்கிட்டேன். ”அதிரடிக்கார மச்சான் மச்சான் மச்சானே”ன்னு பட்டையா எண்ட்ரி குடுத்து அப்படியே தலீவரு நடை நடந்து ரெண்டு கையையும் காத்துல விஷ்ஷுக்கி பின்னாடி பாக்கெட்டுல இருந்து பாக்கு ரீலை எடுத்து சுத்தி கழுத்துல போட அப்லாஸ் அப்படியே அள்ளிக்கிட்டது.

அதெல்லாம் நம்ப சூப்பர் ஸ்டாருக்குன்னாலும் ச்சும்மா 3 நிமிசம் வந்ததுக்கே மக்கா இப்படி கரகோஷம் எழுப்பி என்னை வைகுண்டம் போக வைச்சுட்டாங்களே... அப்ப அவருக்கு வாழ்க்கை முழுசும் எப்படி இருக்கும்னு யோசனை வராமலில்லை!

இதுபோக பொங்கலன்னைக்கு தமிழ்ல நல்லா மூச்சு விடாம ஒளர்ற திறமையைப் பாராட்டி காம்பயரிங் செய்ய மைக்குவேற கொடுத்தாய்ங்க... 4 மணிநேரம் சும்மா ரத்தம் வரவர தேமேன்னு சக்கரைப்பொங்கல் வைக்கற போட்டிக்கு வந்திருந்த அத்தனை பேரையும் வெளாரிட்டேன். அடடா.. மைக்மோகனே இப்ப ஓஞ்சிட்டாலும் அந்த செகண்டு நினைச்சதை நினைச்சபடி மைக்குல பேசிக்கிட்டு கும்பல்ல வளைய வர்றதுக்கு ஒரு மாதிரியான தினவுதான். IT வேலை போனாக்கூட எப்படியும் இசையருவி 10 மணி ஸ்லாட்டு வாங்கிடலாம்னு நம்பிக்கை வந்துருச்சுங்கப்பு! :)

எது எப்படியோ பலவருசம் கழிச்சு மீண்டும் கலைக்கூத்தாடியனதுல தாங்க முடியாத சந்தோஷம்! இதே சுகுர்ல அப்படியே அடுத்த வருசம் கோவை CIT Hormony கல்ச்சுலர்ஸுக்கும் எண்ட்ரி போட்டுற வேண்டியதுதான். ( என்ன... அந்தக்காலத்துல அடிவாங்கன மாதிரி இப்ப வாங்காத இருக்கனும்! வயசாவுதில்ல?! ஒடம்பு தாங்காது! ஹிஹி... )

*****

வயதில் இளையவர் ஆனாலும் என் மனைவி என்னைவிட எல்லா விடயங்களிலும் மிகத் தெளிவாக முடிவெடுக்கும் திறன் கொண்டவர் ( அவர் திருமணமே சாட்சி! ஹிஹி..)  ஆரம்பத்தில் என்னதான் நான் வாதப்பிரதிவாதத்தில் லாவகமாக கம்பு சுத்தினாலும் கடைசியில் திறமையான முடிவுகளால் அவரது சரியான ஆளுமையை அழுத்தம் திருத்தமாக உணரவைப்பவர். இப்பத்தின ஒரு சப்பை பிரச்சனை என்னவெனில் நான் பாலச்சந்தர் படங்களை பயங்கரமாக எதிர்ப்பவன். கவைக்குதவாத ஒரு கற்பனா உலகத்தினை நிறுவி முரண்பாடான கோட்பாடுகளை படம் முழுக்க வலியத்திணித்து சமூகத்தில் ஒரு புண்ணாக்குக்கும் உதவாத தீர்வுகளை பெண்ணிய புரட்சி என்ற சுகர்கோட்டிங்கில் அப்பட்டமான க்ளிஷேக்களாக காட்டியவர் என்பது தவிர அவரது படங்களின் மீது எனக்கு உணர்வுபூர்வமான ஒன்றுதல் வந்ததே இல்லை! ஆனால் என் மனைவி இதையெல்லாம் புறந்தள்ளி அவரது படங்கள் ( அதுவும் கல்கி! ) தனக்கு பிடித்திருக்கிறது என்கிறதோடு வாதத்தை முடித்துவிடுவார். சமூகம் மீதான மெச்சூரிட்டி என்னைவிட அவருக்கு அதிகம் என்பதில் எனக்கு முழுநம்பிக்கை உள்ளதால் இப்பொழுது நான் பாலசந்தர் படங்களை ஏற்றுக்கொள்வதா? வேண்டாமா? அல்லது மீண்டும் ஒரு முறை புதிய கோணத்தில் பார்க்க வேண்டுமா?!

ஒரே கொழப்பமுங்க!

*****

கையில கேமராவை வைச்சுக்கிட்டு கொஞ்ச வருசமா நானும் இங்கனயும் அங்கனயும் அல்லாடிக்கிட்டு இருக்கறது உங்களுக்கு தெரிஞ்சிருக்கும். இவ்வளவுநாளா காமெராவுல எப்படி சூப்பரா படமெடுக்கறதுங்கற புத்திதான் இருந்துச்சு. நாளாக நாளாக காமெரா அதன் சிறப்பம்சம் புதுப்புது டெக்னிக் இதெல்லாம் எப்படிங்கற புத்தியைத் தாண்டி நாம வெளிப்படுத்த நினைக்கறதை எப்படி செய்யறதுங்கற யோசனை வந்திருக்கு. அதாவது கருவி முக்கியமல்ல. அதன்மூலம் வெளிப்படுத்தற கலையே முக்கியங்கற மாதிரி. இப்பத்தின படங்கள் எனக்கு ஓரிரண்டு பாராட்டுகளை மட்டுமே பெற்றுத்தந்தாலும் நாம எடுக்க நினைக்கறதை புரிஞ்சுக்கிட்டவுங்கன்னு அப்படியே அவங்கமேல உள்ள இருந்து பொங்கிடுது. அதாவது கவிதையின் படிமங்களை புரிஞ்ச வாசகனை வாஞ்சையோடு பார்க்கும் கவுஜர் மாதிரி! என்னதான் பொழுதுபோக்குக்கு படமெடுத்தாலும் இந்த வகைதான் சரியான அடுத்தகட்ட நகர்வுன்னு மனசுக்கு தோணுது. இப்பத்திக்கு முழுசா நான் சரியா ஃபார்ம் ஆகலைன்னாலும் முயற்சி செஞ்சு இதுலயாவது நல்ல பேரு வாங்கனுங்கற ஆசை இருக்குங்க! :)

One Last Good-Bye! 

*****

இதுக்கே ரீலு அந்துருங்கறதால என் புராணத்தை இப்பத்திக்கு நிப்பாட்டிக்கறேன். இருந்தாலும் இனிமேல் மாசத்துக்கு ஒருக்காவாச்சும் ஏதாவது எழுதனும்னு எண்ணமிருக்குங்க.  எழுதறனோ இல்லியோ போட்டோவாச்சும் போட்டு ஒப்பேத்துவேன் என்று இன்றைய நாளிலே உளமார உறுதி கூறுகிறேன்! :)