நியதிகளும் வாழ்வும்...

மீண்டும் ஒரு காதல் கதை...

அடையார் பஸ் டிப்போவின் எதிரில் இருக்கும் பஸ்ஸ்டேண்டை கடக்கும்போது ஒரு ஆட்டோவினைச் சுற்றி கொஞ்சம் மக்கள்ஸ். அருகில் போய் எட்டிப்பார்த்தால் ஓங்குதாங்கான ஆறடியில் இருந்த ஒரு விரைத்தவனைப் பிடித்து ஐந்தடியில் பூஞ்சையான ஒரு மனுசர் தன்னால் எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு பலமாக அடித்துக் கொண்டிருத்தார். உடம்பெல்லாம் வெறுப்பாக ஒரு அம்மாள் அழுதுகொண்டும் திட்டிக்கொண்டும் பக்கத்தில்! ஆட்டோவினுல் ஒரு பெண் சிறுவயசு குழந்தையோடு! அந்த அம்மாள் ”உனக்கெல்லாம் சூடுசொரனையே கிடையாதா? இந்த அநியாயமெல்லாம் அடுக்குமா? உங்குடும்பம் வெளங்குமா? நீயெல்லாம் புழுத்துப்போய்தான் சாவப்போற...”ன்னு சரமாரியாக காறித் துப்பிகொண்டிருதார். ஆறடி மனுசன் அடிகளையும் மகாகேவலமான வசவுகளையும் எந்தவித எதிர்ப்புமின்றி வாங்கிக்கொண்டு ஆட்டோவினுள் இருந்த பெண்ணையே விட்டேத்தியாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அப்பெண்ணோ எந்தவித படபடப்புமின்றி “அப்படித்தான்னு சொல்லுங்க! இவங்க என்னத்த செஞ்சுருவாங்கனு பாக்கலாம்”னு ஒருகையில் குழந்தையையும் மறுகையில் ஆறடியின் கையையும் பிடித்துகொண்டு முகம் நிறைய வீம்புடன் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். நேரமாக ஆக அந்த வயதான அம்மாள் சப்போர்ட்டுக்கு ஆள் கிடக்காதாவென சுற்றியிருந்த எங்களைப்பார்த்து “என்ன அநியாயம் பாருங்க! கண்ணாலம் ஆகி பெத்தவளைபோய் இப்படி இழுத்துக்கிட்டு திரியறான். இதெல்லாம் அடுக்குமா?”ன்னு கண்ணீரோடு பொலம்பல்ஸ்...

இத்தனை பலமான இந்த ஆளு எதுக்கு இம்புட்டு அடிவாங்கிக்கிட்டு தேமேன்னு நிக்கறான்?

குழந்தையோடு இருக்கும் அப்பெண்ணின் வூட்டுகாரரு எங்கே?

என்னதான் இருந்தாலும் இப்படி நடுரோட்டுல குடும்ப சண்டைய போடலாமா?

இதுக்குப் பேருதான் பொருந்தாக் காதால்னா அந்தப்பெண் எப்படி அப்படி உறுதியோடு சலமற்று இதை எதிர்கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறாள்?

தேமேன்னு வெறித்தபடியிருக்கும் அந்தக்குழந்தைக்கு இதெல்லாம் எந்த அளவுக்கு புரியும்?

இப்படி அலையலையாக கேள்விகள் மனதினுள் புரண்டாலும் எதனையுமே கேட்காமல் பின்புறமாய் கையைக்கட்டிக்கொண்டு பத்தோடு பதினொன்றாய் வேடிக்கை பார்த்தபடி இருப்பதில் ஒரு குறுகுறுப்பும் சுகமும் இருக்கத்தான் செய்கிறது!

*****

ஆங்காங்கே அவசரத்துக்கு உச்சா போவதில் இருக்கும் என் திறமையை முன்னமே பறைசாற்றியிருக்கிறேன். இருந்தாலும் போனமுறை பர்மா பஜாருக்கு ஒலகப்பட திருட்டுவட்டுகள் வாங்கப்போகையில் நெம்ப சிரமமாயிடுச்சு. இந்தியன் வங்கியை ஒட்டியிருக்கற சந்துலதான் வழக்கமா ஊரிண்டாங்கை ஓப்பன் செய்வேன். இந்தமுறை செவுத்துல ”இங்கு சிறுநீர் கழிப்பவன் மிருகம்! நீ மிருகமா?”ங்கற கேள்வி இருந்தது என் ஈகோவை ரொம்பப்பாதிச்சதில் அதென்ன கண்டவன் கேள்விக்கெல்லாம் நாம பதில் சொல்லறதுன்னு கடுப்புல அப்படியே நடந்து துறைமுகம் ரயில்வே ஸ்டேசனுக்குள்ளாற இருக்கற ஒத்த ரூபா கட்டண கழிப்பிடத்தை கண்டுபிடிச்சு போனேன். உள்ள போகையிலயே அங்க வேலை பார்த்தவரு ”ரெண்டு ரூவா குடு சார்”ன்னாப்புல. அவசரத்துக்கு நானும் கொடுத்துட்டு உச்சா போய்க்கிட்டிருக்கயிலயே அவருகிட்ட வாயக்கொடுத்து வம்பை ஆரம்பிச்சேன்!

”ஏங்க வெளில ஒர்ரூவா போட்டிருக்கு. நீங்க ரெண்டு ரூவா வாங்கறீங்க?”

”ஆங்! அதெல்லாம் க்ளீனா கழுவி வைச்சுக்கறமல்ல சார்? அதுக்குத்தான்.”

”அப்பன்னா ரெண்டு ரூவான்னே எழுதலாமே? என்னத்துக்கு ஒர்ரூவான்னு போட்டு ஒர்ரூவாய ஏமாத்தறீங்க?”

”ஆமா சார்! உன்னோட ஒத்தைரூவாலதான் நான் கோட்டை கட்டப்போறேன். இதெல்லாம் மெயிண்டேன் பண்ண ரெண்டுரூவா ஆவாதா? இதுக்கு என்னமோ ரொம்பத்தான் பேசுற?”

”என்னத்த பேசுறாங்க? அநியாயமா இப்படி ஆளுக்கு ஒருரூவா ஏமாத்தறயே? இதைக்கேட்டா பேசுறமா? நீ அவ்வளவு ஒழுக்கம்னா வெளிலயே ரெண்டு ரூவான்னு எழுதறது தானே?!”

”இப்ப என்னான்ற சார்? இந்தக்காலத்துல பிச்சைக்காரனே ஒர்ருவா வாங்கறதில்லை. நீ என்னாமோ உஞ்சொத்தப்புடுங்கனாப்புல கூவற?”

”பிச்சைக்காரன் என்ன உன்னமாதிரி ஏமாத்தியா வாங்கறான்? தேவைன்னா போடறோம். இல்லைன்னா இல்லை.. சரி போ! அந்த ஒர்ருவாய நான் ஒனக்கு பிச்சைபோட்டதா வைச்சுக்க...”

சொல்லிவிட்டு நான் எம்பாட்டுக்கு நடக்க பின்னால இருந்து குரல் கேட்டது...

”த்த... வாயாங்க.. இந்தா உன் ரெண்டுரூவா.. ஓசில ஒன்னுக்கடிச்சதா வைச்சுக்க... உம் மூஞ்சிகிட்டயெல்லாம் பிச்ச வாங்கற அளவுக்கு எம்பொழப்பு போகலை.. வைச்சுத் துன்னு!”

நான்.... “அது! ரொம்ப டாங்க்ஸ்!”

வெற்றி யாருக்கு? ( அ ) கெலிச்சது எது?

*****

சமீபத்தில் ( ங்கொய்யால! ) அண்ணா யுனிவர்சிட்டிக்கு எம்மாமன் பையன் பொறியியல் படிப்பு கவுன்சிலிங்காக போக நேர்ந்தது. பலகாலம் கழிச்சு ஒரு காலேஜிக்குள்ள போறதுனால என் ஒடம்வெல்லாம் புல்லரிப்பாக கேம்பஸ்க்குள்ள சுத்திக்கிட்டிருந்தேன். கையில் பச்சை கலர் செவுப்புக்கலர் பைல்களோடு கண்களில் மிரட்சியும், கல்லூரி பற்றிய கனவுகளும், எந்தக்காலேஜில சீட்டுக்கெடைக்குமோங்கற கவலைகளுமாய் வலம் வந்துகொண்டிருந்த 17 வயது சிட்டுக்களின் ( பசங்களை எவங்கண்டான்? ) நடவடிக்கைகளை அவதானித்தபடியே சுற்றிக்கொண்டிருந்த வேளையில் அந்த உண்மை பளீரென மண்டையில் உறைத்தது!

கூட வந்திருக்கும் இந்த மடந்தைகளின் அம்மாக்களான பேரிளம் பெண்களெல்லாம் சற்றேறக் குறைய என் வயது என்பது தான் அது. ஆகவே நானும் பேரிளங்காளையாக என் மனதை அப்பனுங்க ஸ்தானத்துக்கு மாற்றிக்கொண்டு கவுன்சிலிங்குக்கு மாமனையும் அவரு மவனையும் அனுப்பிவிட்டு கவுன்சிலிங் பில்டிங் வாசலில் நின்றிருந்தேன்.

மாணவன் கூடவே கட்டாயம் ஒருத்தர் செல்ல வேணுங்கறது விதிபோல! தன் தம்பிக்காக கைக்குழந்தையோடு வந்திருந்த ஒரு பெண்ணை உள்ளே விட மறுத்து விதிமுறைகளை சொல்லிக்கிட்டிருந்தாரு ஒரு அலுவலர். “வூட்டுக்காரரு வெளியூரு சார்! கொழந்தைய பாத்துக்கறதுக்கும் வேற யாரும் இல்லை. அதான் நானே வந்துட்டேன். தயவு செஞ்சு விடுங்க சார். தம்பி படிப்பு மேட்டரு!”ன்னு அந்தப்பெண் ரொம்பவே படபடப்பில் கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தாலும் அந்த அலுவலர் ஏற்றுக்கொள்ளும் நிலையில் இல்லை. அப்படி ஓரமா நில்லுங்க. ஏதாச்சும் செய்யறேன்னு சொல்லிட்டு போக அந்தப்பெண் என்ன செய்வதெனெ தெரியாமல் தம்பி படிப்பு என்னாகுமோங்கற பயத்தில் மலங்க மலங்க விழித்தபடி நின்றது.

சடார்னு எனக்குப் பின்னாடி இருந்த ஒரு இருவது வயசு விடலைப்பையன் ஒருந்தன் “அக்கா! கொழந்தைய எங்கிட்ட கொடுத்துட்டு போங்க... ஒன்னவரு தானே.. நாம்பாத்துக்கறேன்”னான். சுத்தி நின்ன ஆம்பளையாளுங்க எங்க நாலுபேருக்கு அதிர்ச்சி கலந்த சிரிப்பு. “அதெப்படிப்பா கைக்கொழந்தைய யாருன்னே தெரியாத ஒங்கிட்ட கொடுப்பாங்க? கைக்கொழந்தைய நீ என்னான்னு பார்த்துப்ப? இப்படியெல்லாம் ஒரு பொண்ணுகிட்ட கேக்கலாமா? அப்படியே நீ வைச்சிருந்து கொழந்தைக்கு ஏதாச்சும் ஆச்சுன்னா யாரு பதில்சொல்லறது?”ன்னு லாஜிக்கான கேள்விகளையெல்லாம் அவனை மாறிமாறிக் கேட்டு இச்சமூகத்தில் ஆம்பளைத்தனம் என்பது என்னவென்பதென்று அவங்காதுல கரைச்சு ஊத்தி அவங்கேட்டதன் பின்னான அசட்டு அறியாமையினை வெளக்கு வெளக்குன்னு வெளைக்கி அவனை கூச்சத்தில் சுருட்டிக்கொண்டிருந்த பொழுது...

அப்பெண் அருகில் வந்து கண்களில் நீர் மல்க “கேட்டதுக்கு ரொம்ப தாங்க்ஸ் தம்பி”ன்னு சொல்லிவிட்டு மீண்டும் சென்று காத்திருக்க ஆரம்பித்தாள்.

*****

ஒரு படம்!

*****

”ஓத்தா! கையக் காட்ட காட்ட போறாம்பாரு!”

பெருங்குடி டோல்கேட்டில் ஒரு காலை நெரிசலில் லேட்டாகும் எரிச்சலில் சிக்கியிருந்த வேளையில் கூட்டத்தை கட்டுப்படுத்த லேன் மாற்றுவதற்காக கைகாட்டிய கேட்கீப்பரின் சிக்னலையும் மீறி வண்டியை ஓட்டிச்சென்றதில் அவரு கடுப்பாகி சென்னதுதான் மேலே இருக்கற வசவு. எனக்கு வந்துச்சே ஒரு கோவம்! காரை அப்படியே நிறுத்திவிட்டு எறங்கிச்சென்று ஆரம்பித்தேன்.

”என்னய்யா சொன்ன? நீ சொன்ன வார்த்தையோட அர்த்தம் தெரியுமா?”

”பின்ன என்ன சார்? கை காட்டகாட்டநீங்க பாட்டுக்கு போறீங்க? நாங்காட்டுனதுக்கு என்ன அர்த்தம்?”

”அதுக்காக? நீ என்ன வேனா சொல்லுவயா? உனக்கு என்ன ரைட்ஸ் இருக்கு என்னைப்பார்த்து கெட்டவார்த்தை பேசறதுக்கு? இதுக்குத்தான் ஒனக்கு சம்பளம் கொடுக்கறாங்களா?”

”சொல்லச்சொல்ல போனீங்க சார். அதான் கடுப்புல...”

”என்ன கடுப்பு? நீ சொன்ன வார்த்தைக்கு அர்த்தம் தெரியுமா? உனக்கும் ஒரு அம்மா இருக்காங்க இல்லை? உன்னப் பார்த்து நாஞ்சொன்னா நீ சும்மா இருப்பயா?”

”சார் ஒரு கோவத்துல சொல்லிட்டேன் சார். இருந்தாலும் நீங்க செஞ்சது தப்புத்தான?”

”நாஞ்செஞ்சது தப்புன்னே இருக்கட்டும். அதுக்காக நீ என்ன வேணா பேசலாம? எங்க உன் சூப்பர்வைசர்? அவரு வராம வண்டி நகராது. பாத்துரலாம்”

அப்பறம் அவருவந்து இன்னோரு 5 நிமிசம் சொன்னதையே சொல்லிச்சொல்லி அவரு வார்த்தை பேசுனது தப்புத்தான்னு ஒத்துக்கவைச்சு மன்னிப்புக்கேட்டபறம் தான் வண்டிய எடுத்தேன்.

பாவம்! அன்றைய தினம் அவரு பாக்கறதுக்கு படிச்சவன் மாதிரியிருக்கற என்னய மாதிரி ஆளெல்லாம் நாளைக்கு 100முறை கலோக்கியலாக சொல்லும் ”ஓத்தா”ங்கற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் தெரிஞ்சனாலதான் சொல்லாம இருக்கறோம்னு நம்பியிருக்கக்கூடும்!

*****

சமீபத்தில் நண்பரை சந்திப்பதற்க்காக அவரது அலுவலகம் சென்றிருந்தேன். அலுவலக வேலைகள் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தோம். நண்பர் அவரது வேலையில் சுறுசுறுப்பென்றாலும் அவரது மேனேஜர் மாகா முசுடாம். தினமும் நாலுமுறையாவது இவரை திட்டவில்லையென்றால் அவரக்கு தூக்கம் வராதாம்! இருந்தாலும் நண்பர் மகிழ்சியாகவே வேலை செய்வதாக கூறினார். டென்சன் ஆகாமல் இந்த ஃபிரசரை எப்படி சாமாளிக்கிறார் எனக் கேட்டதற்கு “அதற்குத்தான் இருக்கவே இருக்கிறது காளிங்ஸ் தத்துவம்!” என்றார். நான் புரியாமல் பார்க்க அவர் ”மேனேஜர் இப்ப திட்டிட்டு போனாரே. அது என்னையல்ல. இந்த சீட்டுல இருக்கற ஹெட்க்ளார்க்கை....” அப்படின்னு சொல்லிக்குவேன். அதனால திட்டெல்லாம் என்னை பர்சனல்லா பாதிக்கதில்லை என்றார். கேட்டபொழுது எனக்கு சரியெனவும் நானும் இதே காளிங்ஸ் தத்துவத்தை பயன்படுத்தி என் டென்சனையும் முற்றிலுமாக குறைக்கலாமென பட்டது. நீங்களும் இதை உபயோகப்படுத்தலாமே?

(பொ.ஆ: இதுபோல் இன்னொரு வாசகர் உறவுகளின் சச்சரவுகளை சமாளிக்க ஒத்தக்கை சித்தப்பா டெக்னிக்கை கையாள்வதாக எழுதியுள்ளார். அது அடுத்தவார வா.மலரில் )

*****

மேற்கண்ட படத்தில் பார்த்தவுடன் சரியாக எது ஆண் குறியீடு எது பெண் குறியீடென கண்டுபிடித்திருந்தால் எப்படி கண்டுகொண்டீர்கள்? உங்கள் நினைவில் எப்படி அடையாளப்படுத்தியுள்ளீர்கள்?

என்னது ஆபாசக்கேள்வியா? போயாங்...

*****

நன்றி: சென்ஷி & கோபிநாத் :)