க.க:2 - மக்கா! நீ மனசளவிலும் தயாரா?

ம்! முன்னுரைன்னு அலப்பரை எல்லாம் ரொம்ப வெயிட்டா விட்டாச்சு! சரி ஆரம்பிக்கலாம்னு நெனைச்சா கண்ணுக ரெண்டும் மயமயங்குது! அதுக்காக விட்டுட முடியுமா என்ன? அதனால மொதல்ல கல்யாணம்னா என்னங்கறதுல இருந்தே ஆரம்பிக்கலாம்! இந்த கல்யாணம்கறது எப்படி ஆரம்பிச்சிருக்கும்? ஆதிகால மனுசன் அவனாகவோ இல்லை ஆப்பிளை தின்றோ இனக்கவர்ச்சி வந்து இனப்பெருக்கம் செய்ய ஆரம்பிச்ச காலத்துல கல்யாணம்கற ஒன்னை நெனைச்சுப் பார்த்திருப்பானா?! இல்லை அதனால இப்படி வாழ்க்கைல மூனுல ரெண்டு பங்கு ஒரு மண்டைக் கொடைச்சல்ல ஓடப்போகுதுன்னு தெரிஞ்சிருந்தா அந்த ஆப்பிளைத்தான் கடிச்சிருப்பானா? அது கொரங்கா இருந்தப்பவோ இல்லை மனுசனா இருந்தப்பவோ, எப்ப கூடி வாழும் இயல்புங்கறதை கண்டுபிடிச்சானோ அப்ப வந்திருக்கலாம் இதுக்கு அச்சாணி! எப்ப ஒரு பொருளை தன்னுடையது என உணரும் அறிவை பெற்றானோ அப்போது போடப்பட்டிருக்கலாம் இதற்கான விதை! ஒரே இனம் அப்படிங்கற உணர்வு எப்போது வந்திருக்கும்? உணவுக்கும் உறைவிடத்துக்குமான போராட்டங்களில் வலுசேர்க்க "நீயும் நானும் ஒன்னு! அதனால ஒன்னா சேர்ந்து எதிரிகளை எதிர்ப்போம் வா!" அப்படிங்கறதுல இந்த சூட்சமம் அடங்கியிருக்கலாம்! "Survival of the fittest" என்பதுதான் அடிப்படை விதியாக இருந்திருக்கக் கூடிய காலத்தில் மற்ற உயிரினங்களை எதிர்த்துவாழவும் வலுவேற்றிக்கொள்ளவும் வேண்டிய தேவையில்தான் கூடிவாழ கண்டறிந்திருக்க வேண்டும்!

கூடி வாழ்ந்தா மட்டும் எல்லோருடைய மனசும் ஒன்னாயிருமா என்ன? ஒரு குழுவுக்கான பொதுவான போராட்டங்களும் அதற்கான தீர்வுகளும் தீர்மானிக்கப்பட்டவுடன் குழுவுக்குள் தனிமனிதனுக்கான போராட்டங்கள் ஆரம்பித்திருக்கும்! தனியாளுக்கும் அதேதான்! வலுவுள்ளது தப்பிப் பிழைக்கும்! இந்த கூட்டத்துக்குள் வரும் குழப்பங்களை தீர்ப்பதற்காகத்தான் சில பொதுவான கட்டுப்பாடுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கும்! "இங்க பாரப்பா! இது எனது! தொடாதே! மீறி தொட்டால் ஒரே கடி! அதேமாதிரி நானும் உன்னுடையதை தொடமாட்டேன்! சரியா" இதுமாதிரி! அது அடிச்சு வீழ்த்துன மானோட தொடைக்கறியா இருந்தாலும் சரி! மழைக்கு ஒதுங்கற குகையா இருந்தாலும் சரி! இனப்பெருக்கத்துக்கான பெண்ணாக இருந்தாலும் சரி! அன்றிலிருந்து இன்றுவரை மனுசனுக்கு வலு புத்திதான்! தனிமனித நியாயங்கள், ஒரு சமூகத்துக்கான பொதுவான சமுதாயக் கட்டுப்பாடுகள் எல்லாம் இப்படித்தான் கண்டுபுடிச்சிருப்பாங்க! சரி விடுங்க! அது ஆணோ பெண்ணோ கல்யாணங்கறது ஒருத்தர்மீது மற்றவர் கொண்டுள்ள "இது எனது" அப்படிங்கற உரிமையாத்தான் அன்னைக்கும் இன்னைக்கும் இருக்கு! பெண்ணைவிட ஆண் என்பவன் உடலளவில் பலம் அதிகமானவனாக இருந்ததால் இந்த உரிமைகளை அவன் ஒரு Privilege ஆக எடுத்துக்கொண்டான். குழந்தைக்குட்டிகளோடு சேர்த்து பெண்ணையும் எதிரிகளிடம் இருந்தும் தன் இனத்தின் மற்ற ஆண்களிடமிருந்துமே பாதுகாப்பதால் இந்த உரிமையை பெண்ணுக்கு ஒரு பாதுகாப்பு வேலியுமாக அமைத்தான்! இயற்கையின் விதிப்படி ஆணும் பெண்ணும் சமம்! உடல் வலுவில் ஆண்களுடன் சரிசமமாக முடியாதவள் அந்த பலத்தினை மூளையில் ஏற்றிக்கொண்டிருக்க வேண்டும்! அதனாலதான் இன்னைக்கும் நமக்கு டாப்புல அவங்களை விட கொஞ்சம் அதிகமா காலியிடம் இருக்கு!

என்னத்துக்கு இப்படி டார்வினோட ஒன்னுவிட்ட சித்தப்பா பையன் மாதிரி பெனாத்திக்கிட்டு இருக்கேன்னு கேக்கறீங்களா! விசயம் இருக்குங்க! இதெல்லாம் தெரிஞ்சாதான் நாம என்னத்துக்கு கல்யாணம் கட்டிக்கனுங்கறதுக்கான அர்த்தம் புரியும்! மனுசனுக்கு அறிவு வளர வளர ஒரு சமூகமாக நாம் உரிமைகளுக்காக வாழ்ந்த வாழ்க்கையெல்லாம் போகப்போக உணர்வுகளாக மாறிவிட்டன! "இது என் நாட்டு எல்லை" இதைத்தாண்டி வரக்கூடாது" என்பது போன்ற உரிமைகள் "இந்தியா என் நாடு! இந்தியன் என்பதில் பெருமிதம் கொள்வோம்!" என்பது போன்ற உணர்வுகளாக மாறிவிட்டன! இது எல்லாமே நம் பழைய கால "வலுவுள்ளது பிழைக்கும்"கற கோஷத்தோட நாகரீகம் என்ற முலாம் பூசப்பட்ட புது வெர்சன் தான்! திருமணமும் இரு உணர்வுகள் கொண்ட இதயங்கள் இணையும் செயல் என்ற கற்பிதங்கள் இருந்தாலும் ஆழமா தோண்டிப்பார்த்தா இந்த "எனக்கு சொந்தமான பொருள்" என்ற உண்மை பல்லை இளிச்சிக்கிட்டு இருக்கும்! ஆகவே மக்களே! கல்யாணங்கறது செஞ்சுக்கற பையனுக்கும் பொண்னுக்கும் வேணா புதுசா இருக்கலாம்! இந்த சமூகத்துக்கு இது ஒரு அதரப் பழசான சமாச்சாரம்! நாம் ஒரு சமுதாயப்பிராணி என்ற எண்ணம் உள்ளவரைக்கும் கல்யாணம்னா அது ஒரு சமூகத்தில் கூடிவாழ சமூகத்தால் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள கட்டுப்பாடுகளையெல்லாம் ஏற்றுக்கொண்டு இனவிருத்தி செய்ய கொடுக்கப்படும் "இது எனது" என்கிற உரிமை! அவ்வளவே! அடடா! இருங்கப்பு! இதுக்கே எழுந்திரிச்சு ஓடுனா எப்படி? சொல்ல வந்த மேட்டரு இந்த உலகத்துல கல்யாணம் கட்டிக்கறது என்பது நீ ஒன்னியும் புதுசா செய்யப்போற அரியவகை செயலோ இல்லை நீதான் இந்த உலகத்துல மொதமொதல்ல செய்யப்போற சாதனையோ இல்லை... எல்லாரையும் போல நீயும்... அதனால இதை ஒரு பெரீரீரீரீய மேட்டரா நெனைச்சி கொழம்பிக்கற அளவுக்கு ஒன்னும் இல்லைங்கறதுதான்!

இன்னொன்னையும் நாம இங்க கவனிக்கனும்! ஒவ்வொன்னையும் அடிவரை தோண்டி அதற்குண்டான ஆதாரகாரணங்களை கண்டறிவது பகுத்தறிவு! இது ஒரு வறட்சியான அறிவு வளர்ச்சியை மட்டுமே கொடுக்கும்! ஏட்டுச்சுரைக்காய் கறிக்குதவாது என்பதுபோல! இப்படியெல்லாம் ஆராய்ஞ்சுக்கிட்டே இருந்தா பெரிய விஞ்ஞானியாகவோ இல்லை புரட்சி செய்யற தலைவனாகவோ ஆகமுடியும்! ஆனா என்னைக்கும் நல்ல குடும்பியாக ஆக முடியாது! பட்டறிவுன்னு ஒன்னு இருக்கு! காலாகாலமா மனித இனத்தில் ஆகிவரும் மாற்றங்களை மனசுல வைச்சு இந்தமாதிரி வாழனும்னா இப்படியெல்லாம் இருக்கனும்கற அறிவு! முன்னது வெறும் வறண்ட உண்மைகள்! பின்னது மனித இனம் தவிர்க்க இயலாத உணர்வுகள்! பின்னதை வாழ்க்கையின் அடிப்படையாகவும் முன்னதை சாப்பாட்டுக்கு தொட்டுக்கற ஊறுகாய் போலவும் வைச்சுக்கிட்டா வாழ்க்கை எந்த பிரச்சனையுமில்லாம ஓடிரும்! கொடிய மாத்திப் புடிச்சிங்கன்னா ஒன்னு உலகம் போற்றுகிற பெரிய ஆளாகலாம்! இல்லைன்னா கிறுக்கனாகலாம்! எனக்கெல்லாம் இந்த ஆசையில்லாததால உணர்வுகளின் அடிப்படையிலான பட்டறிவுக்குதான் முதலிடம்!

அந்தக்காலத்துல 5 வயசுலையெல்லாம் கல்யாணம் செஞ்சு வைச்சுருவாங்களாமே! என்ன அநியாயம் இது? இந்த வயசுலயயே நமக்கு ஒன்னும் புரியலையே! அந்த வயசுல என்னத்த தெரியும்? இதுதான் அநியாயம்னா இப்ப நடக்கறது அதைவிட இருக்கு! பயகளுக்கு கல்யாண வயசுங்கறது 16 ஆகி, அப்பறம் ஒரு வேலை அமைஞ்ச உடனே செஞ்சுக்கறதா 20,22 ஆகி, பொறவு கொஞ்சம் காசு பாத்தவுடனே செய்யறதா 27 ஆகி, இப்பவெல்லாம் "சொந்தவீடு,கார், கையில 10லட்சமாவது பணம்.. இல்லைன்னா எனக்கு தேவையில்லை திருமணம்"னு 31 ஆகி நிக்குது! உடலளவில் 16ல் (என்னது இதுவே அதிகமா?! கில்லாடியா நீர்! ) எல்லாம் தயாரா இருக்கற நாம் மனசளவுல 29 வயசு ஆனாலும் தயாரா இருக்கமாங்கறதுதான் கேள்வி! பதிண்ம வயதுகளில் படிக்கறதை தவிர நமக்கு வாழ்க்கைல ஏதாவது சுமைகள் உண்டா?! அப்பங்காசுல தின்னுக்கிட்டும் உடுத்திக்கிட்டும் அலையற காலத்துல நான் ஆண் என்பதை நிரூபிக்கக்கூடிய அத்தனை வேலைகளையும் செய்யறோம்! அரும்பு மீசை வளர்த்தறதுல இருந்து பெண்களை ஒரு தினுசா பார்க்கறது வரை அவரவர் பாலினங்களை மற்றதுடன் வேறுபடுத்தி நிலை நாட்டுவதிலேயே அவ்வயது ஓடிப் போய்விடுகிறது. நான் ஆண் நீ பெண் என்ற சமூகம் கொடுக்கிற அழுத்தமான அடையாளங்களை நம்மீது பூசிக்கொள்வதில் தான் நாம் மும்முரமாக இருந்திருக்கிறோம். இருவருக்குமான வித்தியாசங்களை கண்டறியும் முயற்சியில் அறியப்படாத, மறைக்கப்பட்ட, கண்டறியாத உண்மைகள் இனக்கவர்ச்சியாக உருவெடுக்கின்றன. ஆணென்றால் இதுவா? பெண்னென்றால் இதுவா? என்ற கேள்விகளை மட்டுமே கண்டறியும் முயற்சிகள் ஒரு காலக்கட்டத்தில் ஓய்ந்து விட்டாலும் அதற்கான பதில்களை கண்டறியும் முயற்சிகளற்ற வாழ்க்கை ஒவ்வொன்றாய் அனுபவங்களின் மூலம் சொல்லிக்கொடுக்கிறது.

சரி! இதைத் தாண்டிட்டோம்னு வைங்க! ஒரு வேலையும் வாங்கி சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சுட்டோம். வீடு கொடுக்கும் தளைகளில் இருந்து விடுதலை. இந்த எண்ணத்தை கொடுப்பது பணம் மட்டுமே இல்லை. நம்மை நாமே கவனிச்சுக்கற அளவுக்கு வளர்ந்துட்டோம் என்பதற்கான சமூகத்தின் அங்கீரம்தான் வேலைக்கு போறதை மரியாதையாக பார்ப்பது. நீங்க எவ்வளவு சம்பாதிக்கறீங்க என்பது மேட்டரு இல்லை! எந்தவிதமாக உங்கள் வாழ்க்கையை இந்த இடத்தில் இருந்து கொண்டு செல்கிறீர்கள் என்பதில்தான் இருக்கிறது உங்களைப் பற்றிய சமூகத்தின் பிரதிபலிப்பு! இங்கிருந்து ஒரு நாலைந்து வருசத்துக்கு "வீட்டிலிருந்து விடுதலை" என்பதை அனுபவிக்க மனசு அலைகிறது. பசங்கெல்லாம் சம்பாதிக்க ஆரம்பிக்கற இந்த கட்டத்துல கூட இருக்கற பொண்ணுக எல்லாம் கல்யாணம் கட்டி போய்க்கிட்டே இருப்பாங்க! ஆச்சரியமா இருக்கும்! நம்பகூட பேக்கு மாதிரி சுத்திக்கிட்டு இருந்தவ இப்ப கல்யாணம்னு சொல்லிக்கிட்டு போறா! இவளுக்கெல்லாம் என்னத்த தெரியும்? எதுக்கு இப்பவே கல்யாணத்துல போயி மாட்டிக்கறா? அதுவும் அந்த மாப்ளைய பார்க்க சகிக்கலை! 29 வயசாம்! மண்டைல பாதிய காணோம்! USல இருக்காங்கற ஒரே காரணத்துக்காக கட்டிக்குடுத்துட்டாங்கனு மனசு ஆயிரம் பொரளி பேசத் துடிக்கும். வாரக்கடைசில பயக எல்லாம் ஒன்னா பீரைப் போட்டுக்கிட்டு இதைப்பத்தி மாஞ்சு மாஞ்சு பேசலாம்! அதுக்கு மேல ஒன்னும் நடக்காது! அடுத்த வருசம் அவ வயித்தை தள்ளிக்கிட்டு ரெண்டு சுத்து பெருத்து வர்றப்ப திரும்பவும் ஒரு ரவுண்டு பேச்சு வரும்! "எப்படி தேவதை மாதிரி இருந்தவ! இன்னைக்கு இப்படி ஆகிட்டா.. வாழ்க்கையே போச்ச்சுடா மாப்ளைன்னு" அவ வாங்கிட்டுவந்து கொடுத்த பாடிஸ்ப்ரேயை அடித்துக்கொண்டு பீர்களை எறக்கும்வேளையில் மீண்டும் ஒரு பொலம்பல் ஓடும்! என்னவோ அவ இவங்கிட்ட வந்து நான் சந்தோசமா இல்லைன்னு பொலம்புன மாதிரி!

குத்துமதிப்பா 20ல இருந்து 27 வரைக்கும் இன்னைய பசங்களோட கல்யாணம் அப்படிங்கறதோட கருத்து இப்படித்தான் இருக்கு. சுயமாய் நிற்கற தெம்புல பெண்ணை ஒரு இனக்கவர்ச்சி ஐகானாகத்தான் பார்க்க முடிகிறது. திருமணம் என்பது இரு குடும்பங்கள் இணைவது என்பதோ, ஆணும் பெண்ணும் இணைத்து இன்னொரு குடும்பத்தை உருவாக்குவதோ புரிவதே இல்லை! நாம் பார்க்கும் ஜன்னலின் வழி தெரியும் உலகம் அவ்வளவுதான். நண்பர்களுடம் ஆடுகிற ஆட்டமும் பாட்டமும் அவ்வளவு முக்கியமாகப்படுகிறது. ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் தான் ஒரு தனிமையை உணர ஆரம்பிக்கிறோம்! வாரக்கடைசில நைட்டுபுல்லா கேங்கு போட்டுக்கிட்டு ஆட்டம் கட்டுனாலும் அடுத்த நாளு மனசுல வெறுமைதான் மிஞ்சும். பொங்க போடறதுக்கு நாலஞ்சு கூட்டாளிக இருந்தாலும் மனசுல எப்பவும் சொல்லறதுக்கு ஆளில்லாத ஒரு தனிமை இருந்துக்கிட்டே இருக்கும். பேசிப்பழக பெண் நண்பிகள் இருந்தாலும் சொல்லமுடியாத சோகத்தை சேர்த்துவைச்சிருக்கற சிட்டுக்குருவி மாதிரி மனசு அலைஞ்சுக்கிட்டே இருக்கும்! அடுத்தவங்க கல்யாணப்பத்திரிக்கை, லவ் மேட்டருங்க, பக்கத்துவீட்டு குழந்தைகளோட குதூகலம் இதையெல்லாம் பார்க்கறப்ப அம்மாப்பா, கூடப்பொறந்ததுக, கூட்டாளிக, மாமன் மச்சினனுங்க எல்லாரும் இருந்தும் நமக்குன்னு ஒருத்தரு இல்லையேன்னு வெறுமையை எப்போது உணர ஆரம்பிக்கிறீர்களோ அந்த நிமிடத்தில் நீங்கள் கல்யாணத்துக்கு தயார்!

ஆமா! இதெல்லாம் எனக்கு எங்க வந்தது? ஊட்டுல பார்த்து வைச்சாங்க.. கட்டிக்கிட்டேன்.. அப்படிங்கறவுங்களும் ஓன்னும் கொறைஞ்சுபோகலை! இந்த கட்டம் விட்டிங்கனா அடுத்தக்கட்டம்! ஒன்னு கவனிச்சிருக்கீங்களா? நமக்கெல்லாம் கல்யாண வயசு 28 மேல போயாச்சு! இந்த நெனப்பு வந்து சரி என்னவோ ஒன்னு நாமளும் கட்டிகுவம்கற பக்குவம் வர்றதுக்கே இத்தனை வருசமாகுது! ஆனா பொண்ணுங்க மட்டும் எப்படி 20 வயசுலயே மனசளவுல தயாராயிடறாங்க!? புரியாத புதிரா? அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லைங்க! நாமெல்லாம் பகுத்தறிவு பின்னாடி "நாம நினைக்கறதே தத்துவம்"னு அலைஞ்சு திரிஞ்சு ஒன்னும் திருப்தியாகாம 28ல பட்டறிவுதான் வாழ்க்கையா இருக்குமோன்னு ஒரு நப்பாசைல வண்டிய இங்கன நிறுத்தறோம்! ஆனா அவிங்கெல்லாம் தெளிவு! இந்த பட்டறிவுங்கறதுதான் வாழ்க்கைன்னு அவங்க மனசுல இந்த சமூகம் மாத்திமாத்தி சொல்லி படிய வைச்சுறதால 20லயே வண்டிய நேரா நமக்கு முன்னால கொண்டுவந்து ஹால்ட் அடிச்சுடறாங்க!

சரி! இந்த நினைப்பு வந்துட்டா மட்டும் ஒடனே கல்யாணத்துக்கு ரெடின்னு தலையாட்டுறமா என்ன? வேலைக்கே ஆகாத ஒரு தத்துவம் ஒன்னு 100த்துக்கு 70 மக்கா வைச்சிருக்கறது "செட்டில் ஆனாதான் கல்யாணத்தை பத்தி பேச்செடுப்பேன்" அப்படிங்கறது! இந்த இளவஞ்சில இருந்து அந்த பில்கேட்ஸ் வரைக்கும் சொல்லறது இதுதான்! மனுச வாழ்க்கைல செட்டிலாவறதுங்கற ஒன்னே கிடையாது! இன்னைக்கு 10 லட்ச ரூவா சேர்த்துட்டா செட்டில்னு நினைச்சா அத அடையறதுக்குள்ள அந்த லட்சிய ஆசை 50 லட்சமா மாறியிருக்கும்! மனுச வாழ்க்கைல பொருளைப்பற்றிய தேடல் மூச்சு விடறப்பதான் முடியும்! நல்லா கவனிங்க! கல்யாணத்துக்கும் வாழ்க்கைல செட்டிலாகறதுக்கும் எந்தவொரு தொடர்பும் கிடையாது! சில பேரு மாமனாரு கிட்ட வெயிட்டா வாங்கிக்கிட்டு வாழ்க்கைல செட்டிலான மாதிரி ஒரு பில்டைப்பை போடுவாங்க! அந்த யானை விழுங்குன வெளாம்பழத்தையெல்லாம் இதுல சேர்க்காதீக! கல்யாணங்கறது வாழ்க்கைல ஒரு முறைதான்! தனித்தனியா பார்த்தா அது வாழ்க்கையின் மறக்க முடியாத நிகழ்வுதான்! ஆனா நம்மை முழுசா பணயம் வைச்சு இறங்கற அளவுக்கோ, இல்லை அப்படியே ஊனுருகி உயிருருகி காத்திருக்க வேண்டிய அளவுக்கோ அதுல ஒன்னுமே இல்லை! எப்படி மொதமொதலா சைக்கிள் ஓட்டுனமோ, மொத ஜீன்சை போட்டுக்கிட்டு தரைக்குமேல ரெண்டடி நடந்தமோ, மொத திருட்டு தம்மை கண்ணுல நீர்வர நெஞ்சம் துடிதுடிக்க இழுத்தமோ, எப்படி மொத மப்புல ரோட்டுக்கு சோறுபோட்டமோ அதேபோல வாழ்க்கையில் இதுவும் ஒரு இயல்பான நிகழ்வு! அவ்வளவே!

ஆகவே மக்களே! உங்களுக்கு முன்னாடி அண்ணணோ தங்கையோ கல்யாணத்துக்கு வெயிட்டிங்ல இல்லையா? வீட்டுல வேறெந்த பிரச்சனையும் இல்லையா? அப்பாம்மா, சொந்த பந்தம் எல்லாம் உங்க கல்யாணத்தை பத்தி பேச ஆரம்பிச்சுட்டாங்களா? உங்களுக்கும் மேல சொன்னதெல்லாம் நடக்குதா? பேசாம தலையாட்டிருங்க! 27 என்பதே அதிகம். சும்மா வாழ்க்கைல செட்டில் ஆகிட்டுத்தான் கல்யாணம், வீடு வாஙகுனதுக்கப்பறம் தான் கல்யாணம், என் மனசுக்கு புடிச்ச தேவதை என் வாழ்க்கைல என்னைக்கு வராளோ அன்னைக்குதான் கல்யாணம்னு ஏதாவது சம்பத்தமில்லாத கொள்கைகளையெல்லாம் வைச்சுக்கிட்டு எப்படியும் வாழ்க்கைல பின்னாடி வந்தே தீரப்போகிற துன்பங்களுக்காக சேர்த்து வைச்சுக்க வேண்டிய வருடங்களை வீணடிச்சுறாதீக!!!

என்ன நாஞ்சொல்லறது?! இதுக்கு ஓகேன்னா மேற்கொண்டு ஆகவேண்டியதை பேசலாம்!

--------

1. கல்யாணமாம் கல்யாணம்! - ஒரு முன்னுரை!

3. தேவையான சில மாற்றங்கள்

4. புள்ள புடிக்கலாம் வாங்கப்பு

5. காதலிக்க நேரமுண்டு காத்திருக்க இருவர் உண்டு

6. கல்யாணந்தான் கட்டிக்கிட்டு வாழப்போலாமா